📘 تعریف «اشخاص» در قانون مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی
(بر اساس ماده ۱ و تبصره‌های مرتبط قانون مصوب ۱۴۰۲)
۱. اشخاص تجاری:
منظور، کلیه اشخاصی هستند که به نحوی از انحاء به فعالیت‌های اقتصادی، تجاری یا انتفاعی اشتغال دارند؛ از جمله:
1️⃣ اشخاص حقیقی موضوع فصل دوم از باب سوم قانون مالیات‌های مستقیم (مالیات بر درآمد اشخاص حقیقی)،
2️⃣ اشخاص حقیقی شاغل به مشاغل موضوع فصل چهارم از باب سوم قانون مالیات‌های مستقیم (صاحبان مشاغل و کسب‌وکارها مانند فروشندگان، ارائه‌دهندگان خدمات و پیمانکاران)،
3️⃣ اشخاص حقیقی مشمول ماده ۷۷ قانون مالیات‌های مستقیم (درآمد حاصل از نقل‌وانتقال قطعی املاک و حقوق واگذاری محل)،
4️⃣ اشخاص حقوقی ایرانی دارای فعالیت‌های انتفاعی یا غیرانتفاعی اعم از شرکت‌ها، مؤسسات، تعاونی‌ها، نهادها و سازمان‌هایی که دارای شخصیت حقوقی هستند،
5️⃣ اشخاص حقوقی غیرایرانی که در ایران دارای شعبه، نماینده، کارگزار یا فعالیت مشابه باشند.
در متن قانون هرگاه از واژه‌های «مؤدی» یا «مؤدیان» استفاده می‌شود، مقصود اشخاص تجاری یادشده است.
۲. اشخاص غیرتجاری:
عبارت است از کلیه اشخاص حقیقی در سراسر کشور ـ از جمله در مناطق آزاد تجاری–صنعتی و مناطق ویژه اقتصادی ـ که دارای یکی از موارد زیر باشند:
شماره ملی (برای اتباع ایرانی)،
شماره اختصاصی فراگیر اتباع خارجی (برای اتباع غیرایرانی).
این اشخاص، مصرف‌کنندگان نهایی کالاها و خدمات محسوب می‌شوند.
در این قانون هرگاه از عبارت «مصرف‌کننده نهایی» استفاده شود، منظور همین اشخاص غیرتجاری هستند.
هر شخص غیرتجاری، چنانچه در نظام مالیاتی کشور ثبت‌نام کند و در حوزه فعالیت‌های مشمول مالیات (اعم از خرید و فروش، سرمایه‌گذاری یا سایر فعالیت‌های اقتصادی) وارد شود، از نظر قانون، شخص تجاری تلقی خواهد شد و مشمول تکالیف و الزامات مربوط به مؤدیان مالیاتی می‌شود.
این تفکیک در قانون جدید به‌منظور تمایز بین فعالیت‌های سوداگرانه و مصرف نهایی صورت گرفته است.
«اشخاص تجاری» مشمول مالیات بر سوداگری هستند.
«اشخاص غیرتجاری» (مصرف‌کنندگان نهایی) مشمول این مالیات نخواهند بود، مگر آنکه وارد فعالیت اقتصادی شوند.
🎯 کانال ترخیص کاران
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
🌍 ➣ @Tarkhis_Karan
دیدگاهتان را بنویسید